Savaşta Çocuk Ne İster

Savaştan ve silahtan korkar çocuklar
Sevgi ister, oyun ister, oyuncak ister
Hayata masumane bakar çocuklar
Güven dolu bir yuva, bir ocak ister

Yağmur gibi yağarken, bombalar gökten
Geceler zindan olur kabus görmekten
Çocuklar çok korkarlar yalnız ölmekten
Bir anne şefkatiyle bir kucak ister

Şimşeğin çakmasından endişe duyar
Ne uçurtma uçurur ne resim boyar
Savaşta çocuk olan acıya doyar
Bir el tutsun elini sımsıcak ister

Geceyi aydınlatır fişek izleri
Uykudan uyandırır silah sesleri
Belki de aldıkları son nefesleri
Huzurla uyuyacak bir döşek ister

Büyükler savaşırlar, kaybeden çocuk
Bu dünyayı erkenden terkeden çocuk
Çocuk; akranı varsa, o zaman çocuk
Birlikte oynayacak bir kuşak ister

Yerle bir olmuş zemin, gökler karanlık
Hayat pamuk ipliği, ölüm bir anlık
Ölen yalnız insan mı? Nerde insanlık?
Ölümün olmadığı bir bucak ister