Ne için gittiğini bilmediğindendir,
Üzerine yağmur yağmur çöken karanlık.
Ve bir o kadar içine içine düşersin ki,
Yoldan çıkmak isterken hep bu yoldasındır...
Sen geri dönmek istesen, dönsen de yine dönersin geri.
...
Nasıl yürürsen yürü,
Gölgen bilmeyecek işte seninle neden yürüdüğünü,
Neden onu da peşinde sürüdüğünü.
...
Senin kapını da çalacak,
Hüzün, yanlızlık, acı, keder.
Beni bıraktığın gibi seni de tek başına bırakacak kader.
...
Ve sonra yüzün de,
Yağmur yağmur ıslanacak.
Rüzgar çarpacak en son.
Dibinde yaprak yaprak dökülecek mutluluk.
Yokluk suyundan içeceksin kana kana.
Geri dönmesen de,
Dönmüş kadar kalleşliğin anılacak...
Ve hesap vereceksin bu kaçtığın yıllara.
...
Nasıl yürürsen yürü!
Yürü ayaklarımla kendine basarak.
Yürü güzel bir güne diye,
Karabasanlardan uyana uyana,
Dünle yaşayarak.
...
Bu benim ki, bu şiirle, seninle bir nebze olsun savaşmak!
14.03.2016
İbrahim ArslanKayıt Tarihi : 15.5.2017 13:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!