Savaşırken ölmeliyim Şiiri - Şafak Kurt

İnandığım şeyler uğruna savaşırken ölmeliyim
Koparmadan bir dal bir yaprak
alamadan bir avuç toprak
Emeksiz ekmek yiyip vatanı özel özel satanlar
Bırakmazlar ekilsin bir buğday bir başak
Alamasa da gemiler babalarımız
Bizim Karadeniz de batmış takalarımız var
lakin biraz ufak.

İnandığım şeyler uğruna savaşırken ölmeliyim
Yükselirken taş duvarlar kaleler kuleler
Bakarken arap kızları gökdelenlerin pencerelerinden
Bir kavak gölgesi bulmanın savaşını vermeliyim
Gölgesi çitlerin ardına ulaşan.

İnandığım şeyler uğruna savaşırken ölmeliyim
Çalışmalıyım memleketimin bahçelerinde
Karışırken terim yağmurlarına bu cennetin
Ekmeliyim toprağı yeşertmeliyim yaprağı
Satmasam da satamasam da, mahsülümü
Hazır kalmalı toprağı memleketimin bir sonraki yalancı bahara.
Baharlar hep yalancı olacak değil ya …

İnandığım şeyler uğruna savaşırken ölmeliyim
Savaşçı bir milletin askeri doğmuşken
Asil bir savaş bırakabilmeliyim ardımdan gelen asker doğanlara
İnandığım şeyler uğruna savaşırken ölmeliyim ki
Ardımdan gelenlere yazılmasın bu yalancı savaşlar
Bir savaş bırakabilmeliyim ardımda
Bir savaş ki
Dost bildiklerim ardımda düşmanlarım karşımda olmalı

Ve ben…
ben savaşırken ölmeliyim.