Kalamadım Şiiri - Şafak Kurt

Kalamadım
Kalamadım sizinle ey dağlar
Gidemedim’de uzaklara
Hep sizden en uzaktayım diye
Denize sevdalı bir ömür.

Olmadı ey dağlar
Kaçtım olmadı, sövdüm olmadı, saydım olmadı
Sevdim. yine olmadı.

Her gece huzur bulsun diye yaralı yüreğim
Dinlerim denizin sesini, kapatmadan gözlerimi.

Her gece başımı yastığa koyarım,
Karanlık olsun isterim
Tamda bu yüzden kapatırken gözlerimi
Bir ay doğar bir ayki
Bem beyaz karın üstüne vurur yüzünü, geceye inat
Geceler beyaz, geceler aydınlık
Geceler ıssız…
Geceler soğuk.

Üşürüm…
Üşürümde ısınamam açmadan gözlerimi
Isıtmaz bu iklimler bedenimi görmeden gözüm güneşi
Yakmaz bu kızgın güneş tenimi
Yüreğimde o dağların ayazı, Kemiklerimi sızlatırken.