Savaşın Yüzü Şiiri - Teoman Özgün

Eğer bir şehirde herkes,
Kendi çıkarları için koşarsa,
Orası orman olur,
Herkes pençe atar,
Yanındakinin sofrasına,
Bir lokma fazlası için,
Ama Cihad tam tersidir,
Her kim gelirse çıkarlarını bırakıp,
Canını eline alması gerekir,
Bu sebeple cihad meydanı,
Bir kuş yuvası benzerliğinde,
Bu kuşlarda siperlerle bir,
Cennet inşa etmiş oluyordu.
Ormanlık dünya kalsın sahibinin elinde,
Huzurlu cennette bizim elimizde,
O ateşin altında çoğu kişinin cenazesi kaldı,
Feryatlar kopuyordu,
Kurşun ve bomba yağmurunda,
Yeryüzü gökyüzüne yapışmıştı,
Göğün yüzü de çocukların kanına boyanmıştı,
Kıyametti o gün..