Savaşın Sultanları Şiiri - Mustafa Bulan

Allah der: “Ey müminler! Ey İnsanlar!
Hep “erkekleri” anladılar bundan.
Ve koyarak katı ağır kurallar
Kadına hayatı ettiler zindan!

Kur’an mezarlık kitabı olurken
Rivayet din oldu; kadınsa hiçten...
Ve Kur’an dirileri uyarmışken
Kadına hayatı ettiler zindan!

Nesibeler, Esmalar, Safiyeler...
Onlar Nebi ordusunda askerler!
Kıskanırken onları çok erkekler
Kadına hayatı ettiler zindan!

Hatice Ana hem yaptı ticaret,
Malını, mülkünü hep ederken dert
Paylaştığı nedense olmadı dert…
Kadına hayatı etmeyin zindan!

Bir bakalım İstiklâl Savaşı’na;
Kara Fatma’ya, Saime Hanım’a…
Çok var! Uzanır ta Terken Hatun’a!
Kadına hayatı etmeyin zindan!

Çoğu erkek kaçmıştı harpten, cenkten!
Kimi er, kimi çavuş, kimi teğmen
Kadınlar korkup kaçmadı cepheden!
Kadına hayatı etmeyin zindan!

Onlar gönüllü gitti cephelere,
Yakıştı mavzer kınalı ellere,
Hepsi örnek olmuştu erkeklere,
Kadına hayatı etmeyin zindan!

Kimi savaştı cephe gerisinde,
Ürettiler mermiden, giyeceğe,
Seferber oldular bağda, bahçede
Kadına hayatı etmeyin zindan!

Eş, oğul, baba, kardeş cephede,
Kadınlar taşıdı silah, cephane...
Evde olmuştu baba, ağabi, anne...
Kadına hayatı etmeyin zindan!

Şerife Bacı’ya bir bakın hele;
Örtmüştü hırkasını mermilere,
Son nefeste sarıldı bebeğine…
Kadına hayatı etmeyin zindan!

Hele bakalım doksan üç Harbi’ne;
Nene Hatun erkeklerin önünde...
Bebeğini bırakmıştı beşikte...
Kadına hayatı etmeyin zindan!

Erzurum yirmi bindi Rus Harbi’nde;
Nene Hatun direnirken cephede,
Vahdettin teslim olmuştu başkentte!
Kadına hayatı etmeyin zindan!

Üstelik padişahda vardı ordu
Ve arkada sekiz yüz bin nüfusu…
Neden bu “cennetmekan” teslim oldu?
Kadına hayatı etmeyin zindan...

Haddi aşmayalım karşılarında,
Erkeği de doğurur kadını da,
Hem doğurmakla kalmaz yaşatır da,
Kadına hayatı etmeyin zindan...

Ben ne kadar desem de Bulamoğlu,
Anam insandır ben de insanoğlu,
Babam da aynı anasının oğlu,
Kadına hayatı etmeyin zindan...

Pendik/10.02.2018