Savaşın Kirletemediği Yüzler Sahne 3

şehrin ışıkları
bir daha yanmamacasına söndü
toz bir bulut daha yükseldi
ay ışığının altından
daha kaç bahar gebedir umudun gününe
adı anılmaz bir yoksunluk
şimdi kirli ellerde

yanılmaz dediğin yüzyılın kabusları çöktü
pazarlanmayacak bir acı kaldı
karanlık dehlizinde aydınlar
kelimeler çoğaldı
duyulmayan anlam çığlığı yalnız kaldı
bir damla sudan dediğin insan
ateş kustu, toprak püskürdü
yer yarıldı
çamura can verildi
güneş dürüldü
kutlu bir ses
öğüt alana verilir, öğüt alan mı var
ol ki peygamber yalanlandı
ve azap insana hiç ummadığı yerden geldi

acılar içinde haykırıyor insan
ölüm nöbetleri telaşında
örümcek ağından evi
kurtuluş yoksunu
macera düşkünü
ardıl bir düşünce değil
peşinden koşulan
yalnız ve yalnız ölüm kusmukları
tarihin perdesi yıkılıyor artık
sinsi gülüşlere yer yok
yahut ten pazarlığına
kalpten bir sevgiyle sarılsak
tüm evren kardeşçe kokacak
kendisi için sevdiğini başkası için sevmeyen
kardeş sayılmayacak

şehrin sokakları küskün
ayrılmak zamanı
gemiler peşpeşe dizilmiş
günbatımında sular yükselecek.

15 aralık 2007
balıkesir