Savaşın Karanlık Yüzü Şiiri - Özgür Mutlu

Göklerin mavisi, bulutların beyazı,
Hapsetmiş karanlığa savaşın ayazı.
Toprağın bağrında derin bir iz,
Kalmış bir hatıra, acı dolu bir giz.

Çığlıklar duyulur, çocuk sesleri,
Oyunlar terk edilmiş, umut kesilir.
Küçük eller, büyük taşların altında,
Bir zamanlar gülen yüzler, şimdi ağlamakta.

Bir annenin gözyaşı, deniz kadar tuzlu,
Her damlası bir hikaye, bir evlat dolusu.
Kalp atışları durmuş, umutlar sönmüş,
Yalnızlık içinde, sessiz bir çığlık yükselmiş.

Dağlar ve nehirler, sessiz tanık olur,
Her taş, her yaprak, bir anıyı korur.
Geri dönen olmaz, kayıp zamanlarda,
Savaşın karanlık yüzü, her an yanımızda.

Kalpler huzur ister, yorgun düşen ruhlar,
Barışın rüyasında, umut dolu yarınlar.
Savaşın karanlık yüzü, geçmişte kalsın,
Geleceğimiz, ışıkla dolsun, aydınlansın.