Savaşın Kara Yüzü, Barışın Kızıl Ufku

Kapitalizm doğdu,
“özgürlük” dedi,
ama özgürlük sermayenin atına vurulan gem,
halkın boğazına geçirilen ipti.

Serbest rekabetin türküsü çoktan sustu,
tekeller kurdu tahtını,
ulus devletler pazar diye biçildi.

Emek, sadece alın teri değil artık;
halkların yer altı, yer üstü zenginliği de
kasalara aktı.

İlk paylaşımda kanla çizildi sınırlar,
ikinci paylaşımda faşizmin postalıyla
dünyaya karanlık yayıldı.

İşgal bitmedi.
Asya’da, Afrika’da, Latin Amerika’da
halkların kanı oluk oluk aktı.

Irak, Lübnan, Yugoslavya, Afganistan…
emperyalizm her defasında
“özgürlük” maskesiyle geldi,
savaş demirine zincirledi hayatı.

11 Eylül sahnelendi,
düşman yaratıldı.
Hollywood dekorunda “terör” dediler,
ama aslında yeni sömürü düzeniydi
adım adım kurulan.

Bugün savaş,
emperyalizmin nefes alma biçimidir.

Ve bu savaşa karşı koyacak güç,
timsah gözyaşı dökenler değil,
örgütlü işçi sınıfıdır.

Gerçek barış,
ancak sınıfsız ve sömürüsüz bir dünyada,
sosyalizmin kızıl bayrağı altında
yükselip yankılanacaktır: