6 Kitap Savaşın Çocukları

Barut kokusuyla yanıyor genzi,
Ekmek kokusuna hasretken çocuk;
Tozlanmış yüzlerde ter boncuk boncuk,
Ölüm korkusuyla soluyor benzi.

Çocuk karanlıkta bulmuş uykuyu
Ağlayan gözlere kızıllık dolmuş.
Tetikler düştükçe gözleri solmuş,
Pıhtılaşmış kanla kurumuş kuyu

Etekten doruğa yanıp duruyor,
Akşama vardıkça dağ yavaş yavaş.
Hırs basıyor çocuk, sürdükçe savaş,
Kan içinde annesini soruyor.

“Acıyor yüreğim acıyor lakin,
Ben ölmedim” diyor yaralı çocuk.
Kaderi kan ile karalı çocuk,
Ayağa kalkıyor gururlu, sakin;

Arzuya vicdanda vurulmazsa gem!
Doğaya zamansız soluyor ölüm,
Bütün karanlığa gün doğar gülüm.
Işıkta sevgiyi yazarsa gölgem,