Savaşarak Öğrendiğim Sevişmeler

Yüz binlerce bilim damarlarında gezerken
kim olduğundan habersiz; zavallı ben
Kendi bedeninden doğmak isteyen
yüzü olmayan yüzü arayan; ben.

Bir kez ağlayabilseydim, dünya değişecekti
değişecekti gizli fırtınalar, kavgalı yarınlar,
yağmura tutulmalar, ezberlenen şarkılar.
Sebepsiz hüzünleri bir yenebilseydim
aklımın kemirdiği yerden
gönlümü kurtarabilecektim.

Gecenin koynuna kendimi atışım yok mu?
yatağımı kendime mezar yapışım
savaşarak öğrendiğim sevişmeler
dönüp sırtını yatan aşkım
kalbime toprak saçılıyor; nerdesiniz?
yıllardır hasret kaldığım gözyaşlarım

Ey kederbiçen sevgilim!
Ey ruhumun çayırlarını besleyen!
Senin isminle ölür, senin isiminle dirilirim.
Beni cezalandırma ne olur
kendini bana unutturma
gündüzleri isyankâr geceleri tövbekar
daha ne kadar bu kandırmaca?
Kendine zulmetmek bu kadar mı zevkli?
vazgeçmedin dikenli yollarda yürümekten
bu ne inat, bu ne kibir, bu ne iştahsızlık!
en kolayı bile zorlaştırmayı bildin,
Gürültülü bir sabahı zorlayan sorular;
alıp başını gitmek mi
kalıp kendine yetmek mi istediğin?
yeter her gece yargıladığın
sonu yok, olmayacak bu muhasebenin

Bir şehri gözleriyle sulayan adam
“İstikbal gözyaşını tanıyanlarındır”* dedi
bir kez ağlayabilseydim
her şey farklı olabilirdi.

* Fethi Gemuhluoğlu'na ait bir söz
Ekim 2008