Savaş yarası Şiiri - Caner Kaçan

Yine günlerden bir gün özlem akşamıydı

Nice çiçekler soldu oysa vakit bahardı

Ne güneşler söndü yatağımda uyku haramdı

Merhamet yaratılanların namlusuna dolmaktaydı

Yalnızlık doldu sineme yalanlar sağırdı

Soran olursa tabutum o yüzden ağırdı

Kadehim bir kez olsun duyanlara kalktı

Gerçekler ise mutluluğu koparan ilk andı

Çektim perdeleri aman girmesin odama seher yeli

Yarin olmadığı topraklar açtırmaz gonca gülleri

Ne vakit ağlamıştım bilmem unuttum ben maziyi

Şeytan ardıma yaklaştı kopardı ektiğim nice sözleri

Kalemim sert değildir benim sayfalarım tükendi

Işte tam da bu yüzden yüreğim ellerinizde taş kesti

Sizin gözlerinizde hayat yeşillikler içinde bahar çiçekleri

Gözler görmek içindi gerçekleri, yalanlar örtmeseydi perdeleri

Ey masamda oturmuş beni dinleyen mahkum

Benim yoktur mutlu olmaktan başka bir umudum

O kadar da karanlık değildir ne huyum ne suyum

Anlayacak bir kalp olsaydı işte odur benim doğrum

Korkunun kanatlarını taktım sırtıma uçtum

Savaş alanında cephemden kovulmuştum

Sırtımda kanlı bir baltayla denize savuştum

Bir sahil kenarında cansız bulundum