Ufukların ardına bakarken sessizce
alabora olmuş gemi gibi çaresizim gönül incim
Bu son feryatlarımı duyarsın sanmıştım
Ben yine sırtlamışım ömrümün yükünü yalnız atmakta kalbim
Güneş yüzlüm anarım adını aklıma düşünce
Aşk ile yazdın şiirlerini
dediler divane delimi evliyamı veli mi
Gözlerin sonsuzluk gönlün nur bahçesi
gönlün kalem aşkın mürekkep be yunus
söylediklerinin yoktur
Heryanım uçurum heryanımda korku
Düşündükçe an be an zaman duruyor sanki
Kafamda büyüyor dertler sıkıntılar
Dünyaya sığmıyor beynim düşününce
Gökyüzü buluta hasret
Toprak yağmura
Bense kara gözlerine hasretim
Vuslatım sanadır nerdesin leylim
Gece gibi karanlık kalır bir yanım
akarsular misali
kıvrılıp akıyor hep hayat
yıllar geçiyor
ne sed çeken var
nede bardağını uzatıp ta dolsun diye bekleyen
Sensizliğin bilmem kaçıncı akşamındayım
Anılarımızı paylaştığımız sokağın başındayım
Bizimle bütünleşen şarkımızı mırıldanırım
Uzat ellerini çok uzaklarda olsanda tanırım seni
Şimdi duyduğum her ses senin sesin olur
derin hülyalara dalmışım yakmışım ömrümü dünya cehenneminde affedilmeyi bekledim ömrümün her deminde elimi kapatınca susturmak için dudaklarımı gönlümü susturamam bakışlarım her yerde
gönül mahzeninde bir benmi kaldım
siz orda iken ruhumda yandı sandım
Nefessiz atan kalbim durmaz artık eyvah
sonsuzluğa uyandım yandıkça yandım.
bir akşam karanlığında başladı herşey
tanıyamamışdım ilk görüşde
karanlığın ta zifiriyle tanışdım önce
gizemli oluyordu ay ışığı vurunca herşey
seviyorsun biliyordum ama
Aradım hep yıllarca seni yar
Nerdeydin söylermisin kaderim
Dolaştım yıllarca seninle sensiz
Sessiz,nefessiz, kimsesiz, çaresiz.
Gönlümün sesini dinledim hep yar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!