Savaş ve ölüm Şiiri - Orhan Tuncay

Bilmem kaç rakımlı
O bilinen tepenin ulu ağacına
Dayadı bedenini
Kuru ağacın boyadı bedenini
Atkısıyla sildi alın terini

Bilmem kaç rakımlı
O dumanlı tepenin bağrına
Elleriyle tutundu çökerken
İnliyordu göz yaşı dökerken
Yaşam bölünüyordu gün biterken

Bilmem kaç rakımlı
Bilmem kaç sahipli tepenin
Bilmem kaç dostun
Bilmem kaç düşmanla karşılaştığı
O bilinen toprağına yayıldı

Bilemem kaç rakımlı tepenin
Bilinen zafer çığlıkları
Bilinmeyen ölüm haykırışları
Silindi gözlerinin önünde
Bir yara filizlendi gönlünde

Bilmem kaç rakımlı tepenin
Vazgeçilmez bir mezar taşı oldu
Tepe mezar taşlarıyla doldu
Bilmem kaç rakımlı tepede
Bir korkak ya da kahraman daha öldü