Gözyaşların buz olmuş
yağmur içmiş
pusuya düşmüş acıların
milattan önce
sağanaklar altında
Gözyaşların kanıma karışmıştır
Yirmi yedi nisan dı
Bileklerimde kelepçe
Tuhflaştım üşüdüm...
Kimsesizliğin korkusuyla
Baharın buğusunda...
Acımasızlığıyla hüznün
küçücük gök yüzünde ararlar
bir avuç umut
hazin bir gülümseme var
dudaklarında...
ve hüzne döner türküler
canlar paramparçadır
Acıyı baharmış gibi yaşadım
Yaz yağmurları
İçerde bi başka hissedilir
Islanmadan
Uykusuz kaldım kör gecelerde
Üşüdüm yürüyemedim
Biraz dalsam uzaklara
Ağlamaklı oluyorum
Demdir bu...
Hani mektup aldığım zamanlar:
Yeni mektuplar
hasretlik kokar.
yarın sabah ilk işim
gidip cristofu bulucam
amerıkayı neden keşfettın
diye;
hesap sorucam,
ordanda fransaya geçicem
Bilmezler anlayamazlar
İçimdeki karmaşayı
Yüreğimdeki acıyı ve umudumu
Seni yaşayınca
Fırtınalar kopar yüreğimde....
doyasıya sevişmeye hasret
sarılıp yatmaya...
birden sıkılr yüreğim
korkunç asi
başlar koymaya sensizlik
yokluğun can sıkıntısı
aşıklar peşime düşsün
ve yalnızlıklar...
yeni oluşan bir çığ
uçurumdan atsın beni
ki uğulduyarak dönen dünya
uçurumun ta kendisi değilmiki zaten
Ansızın bir duman çöktü
Anılarıma
Aklımdaki hatıraların tutuştu
Sana gelen bütün
Yollarda yangın
Bir yaylım ateş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!