Tanıdığım bir çok arkadaşım, edebiyat ve şiir sitelerine üye olduğu gibi, değişik hizmetler veren facebook, twitter, İnstagram gibi sosyal ağlara, paylaşım sitelerine de üye... Ayrıca bir doluda oyun sitesi var. Bunların bir kısmına üyelik paralı, bir kısmında da ücretsiz üyelik mevcut. Bir çok site haliyle ayakta kalabilmek için reklam almak zorunda, masraflarını karşılamak için bu yola başvurmaya mecburlar. Reklam almayan sitelerde var tabi ki... Onlarda kendi öz kaynakları ve mali güçleri nispetinde tutunmaya çalışıyorlar piyasada...
Biz de çocuk olduk yıllar önce, bizim zamanımızda da çeşitli oyunlar ve oyuncaklar vardı. Kurşun askerler, portatif tanklar, uçaklar, makineli tüfekler, oklar, yaylar, plastik tabancalar, su tabancaları, mantar tabancaları vs. Şimdilerde bakıyorum da savaş oyunları hemen hemen her İnternet sitesinde var, bunları çokça görmek olası... Biz duvarın arkasından arkadaşımız olacak mavi kuvvetlerde ki zibidilere degav degav ya da dıkşınya dıkşınya diye ateş ederdik de ortalık kan revan içinde kalmaz ve de kimseler ölmezdi... İlkokul sıralarında anneme ağlayarak zırlayarak oyuncakçıdan kurşun asker aldırdığımı hatırlarım...
Bakıyorsunuz bir edebiyat ya da sosyal paylaşım sitesinin tam ortasında açılan bir pencerede bir tank hareket ediyor ve sizi de tahrik ediyor ''Haydi ne duruyorsun ateş et ateş et!'' diyor görüntüsü sana, hem görsel hem de yazılı olarak... Bir bakıyorsunuz havadan bir uçak çıkıyor karşınıza o da sizi dürtüyor ''Haydi savaşa katıl da şu uçağı düşür.'' Gerçeğinden ayırt etmek neredeyse zor animasyon ürünü olan bu bilgisayar oyunlarını. Edebiyatçılar, şairler ve yazarlar doğaları gereği savaşa karşıdırlar. Yaptıkları iş edebiyat olduğundan dünyaya kendilerince sevgi ve güzellikler katmak için hayatlarını sürdürürler... Bir edebiyat sitesinde böyle savaş çığırtkanlığı yapan oyunların yayınlaması gerçekten edebiyatın özüne ve mantığına ters düşmektedir kanımca...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta