Dünyaya meydan okuyan;
Dünyanın en büyük
En güçlü
En kalabalık ordusu;
Aşka kalkışan iki kişi
Sana kırgın… Sana küs… Sana güzüm
Sana sürgün… Sana hüzün
Sana yangın… Sana külüm
Sana düş… Sana gülüş
Gidişine isyan… Gidişine pişman
Gidişine ah! -dalına küskün yaprak-
Uzun bir şiir olmak istiyorum
Gözlerini ayırmadan, başını kaldırmadan okuduğun…
Uzun bir düş olmak istiyorum
Uzun uzadıya yanında olmak istediğim…
Aşk biliyor da insan bilmiyor
Aşkın nereden geleceğini
Acı biliyor da insan bilmiyor
Acının nereden vuracağını
Her ayrılık
Aşkın kaç bucak olduğunu
Ve kavuşmanın… Ve sarılmanın ödenmeyen bedelini…
Her yalnızlık
Bir kalbi kırmanın kaç bucak olduğunu
“Evine dön” dedi “ geç olmadan”
Gecenin bi yarısı
Yaprak sarısı bir ışıkla beni aydınlatan sokak lambası
“olur” dedim
Tuttum şiire döndüm;
Evime…/ sana…
Bilerek… İsteyerek… Taammüden ve kasten
Tüm kalbim ve bedenimle
Gülmeye… Barışmaya…
Ve insanları sevmeye tam teşebbüs ediyorum
Pişman değilim…
“Anla beni… Anla beni…”
Anladım; hiç de kolay değilmiş öyle;
Bir bakışta “şıp” diye anlayabilmek
Ve bir ömür boyu tümden tanıyabilmek bir insanı…
Anladım; nihayet anlayamadığımı seni
Gözümün bir yerlerden ısırdığı
“Abla çok korkuyorum… Elimi tutar mısın?”
Enkaz altındayım enkaz
Elimi tut da korkum geçsin…
İçim yıkılıyor içim
BİR NEFESLİK ŞİİRLER (6)
-Güneşin dünyadaki tek yetkili temsilcisi annemdir benim-
Gözlerinde ışığını
Göğüslerinde sıcağını taşır…
-
Berat Madenkuyu
Tüm Yorumlarçok iyi