Kim olduğumu sormayın bana
Dilimi, dinimi, ırkımı, rengimi bırakın
Savaş görmüş o çocuk benim
Misketleriyle oynayamamış
Misket bombasıyla arkadaşını kaybetmiş
Kanlı ölümler görmüş o çocuk benim
Aidiyet duygusunu ne öğrenebilmiş ne de yaşayabilmiş
Evini, ailesini, büyüklerini kaybetmiş
Öksüz, kimsesiz, yoksulluk içinde bırakılmış
Umursamadığınız o çocuk benim
Eğitim ve öğretimsiz kalmış
Terör örgütlerinin kucağına itilmiş
Nefret ettiği halde ölümden ve öldürmekten
Hayattan dışarı itilmiş o çocuk benim
Açlığı, kanı, terör adlı devlet zulmünü görmüş
İkiyüzlü insanlıktan hesap sormayı aklıma yazmış
Kafası koparılan çocuklar soykırım görmüş
Yaşamı elinden alındığı seyredilen o çocuk benim
Kayıt Tarihi : 11.2.2018 13:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocuk bizlere verilmiş bir armağan diye düşünüyorum,ama bu armağanı ne kadar hak ediyoruz tartışılır.
Şair yarasını şiirleştirir.Bu ,acıya katlanmanın bir yoludur.
Belli ki kanıyor şairin yüreği, ölen her çocuk için Ahmet ERHAN'ın deyimiyle 'bensiz ölüyor çocuklar 'diye sızım sızım sızlıyor ki düşüvermiş bu şiir ak kağıda. Kağıt utanıp kızarmıştır yazılanlardan da , yerin dibine gitmesi gerekenler duyar mı bilmem...
Keşke yazılmasa böylesi şiirler, çocuklar bir günde büyümese. Tek dertleri misketleri, uçurtmaları olsa...Sevgi içinde analı babalı büyüseler...
Duyarlı yüreğine sağlık kardeşim. Kalemin daim olsun. Selam ile.
TÜM YORUMLAR (1)