Savaş çocukları acıya doğar;
Börkün mü ağırdı, kürkün mü çocuk!
Ateş seni yakar, su seni boğar;
Korkun mu çoğaldı, ürkün mü çocuk!
Kıydılar annenin prensesine;
Feryatlar karıştı her nefesine;
Sağır kaldı dünya senin sesine;
Irkın mı belirsiz, barkın mı çocuk!
Duyana, hallerin yürek inletir;
Bakışın dünyaya çok şey anlatır;
Dinmeyen acını ölüm sonlatır;
Erkin mi bilinmez farkın mı çocuk!
Coşari, gülecek yüzler gülmüyor,
Çektiğin acılar dinmek bilmiyor,
Artık çocuklara sabah olmuyor,
Uykun mu derindi, öykün mü çocuk!
Kayıt Tarihi : 10.6.2017 12:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!