Savaş Anası Şiiri - Serap Tepedelen

Kameralara yakalndı bedenim
İki anaç ellerim,
Yavruları bastırdı göğsüme.
Biri kanlıydı,yaralıydı ya da ölmüştü yavrum,
Mermilerin yağmurundan bakamadım.

Diğerinin sıcaktı nefesi,
Kan yoktu,
Gerekmiyordu belki de
Korkudan mı ölmüştü ne?

Savaşın ortasında
Kameraya yakalandı gözlerim,
Daha bir büyümüştü
Gözlerimin akı.

Tanrım!
Bu vahşet tablosu
Konu olabilir miydi bir ressama
Ya da hangi şair,
Yüreğinde duyacaktı bu acıyı?

Mermiler delip geçti yüreğimi
İki elim iki yana düştü.

Ben Savaş Anası,
Ben Iraklı kadın,
Savaş tamtamları vurulurken sağımda,solumda
Ölü bebelerim
Benden önce düştüler toprağa!

(2003-Bursa)