Savaş Şiiri - Canev Dinçer

Kadınları ve çocukları hedef almayın diyordu
Büyükler
Diyorlardı da hesapta diyorlardı bunu
Roketler her şeyi bilirdi ya yapay zekalarıyla
Bir onu bilmezlerdi
Ya da bilseler bile bilmezden gelirlerdi
Kim kadın kim çocuk kim sivil
Varıp yakayım
Ne olursa olsun diyorlardı eminim
Nasılsa düşman bunlar
Yetişkin de olsan ne korkudur o
Biliyorum
Ya düşerse buraya
Ya bir şey olursa üç yaşındaki kızıma
Kucağımdaki oğluma
Her horoz öttüğünde
Korkudan
Zangır zangır titreyen
Ve o horoz da feleğini şaşırmış olmalı zaten
Durmaksızın uzun uzun öttüğüne göre
Gümbürtüden ödü kopan
Bu çocuklar ne olacak
Top atışlarıyla titrerken
Piyango kime çıkacak
Çocuk onlar
Güzel günler görmeliler
Ya da hayata yenik
Kırık dökük
Hiç unutmadan
Unutamadan
Bir daha savaş olmasın diyerekten
Bir yol çizmeliler kendilerine
Yüreklerinin en derin yerinde büzüşüp saklanmış
O hiç unutulmayan
Savaşın acının kanın korkunun
Kalıntılarıyla
Gidebildikleri yere kadar gitmeliler

Ucunda vardır bir ferahlık
Bir aydınlık
Bir çıkış
Vardır elbet