Satranç Şiiri - Nurullah Kütükçü

Bazen satranç oynuyoruz. Zaten süreç de gittikçe adeta bir satranç oyununa dönüşüyor. Karşılıklı hamleler birbirini izliyor. Neredeyse bir ilişkideki bütün sorunlar masada. Kimi piyon, kimi at, kimi fil. Hala asıl hamlenin nereden geleceğini bilmiyorum. Aslında o kadar çok zaaf noktam var ki, bunların didiklenme ihtimali beni ürkütüyor. Bu yüzden zaman zaman karamsarlığa düşüyorum. İzahı güç pek çok iş yaptım burada. Tıpkı bir yangın esnasında, ya da kanlı bir çatışmanın ortasında can havliyle yapılanlara benziyor. Ancak, olanları değil de, o anı yaşamayanlara o hali sonradan anlatabilmek çok zor. Karşılıklı yoklama, derinleşen gerginlik nihayet vezirin şah mat çekerek oyuna girmesiyle son buluyor. Tabi bu soruları destekleyen bir sürü teferruatla birlikte. Yüz soruluk bir iddianame bu. Okuyunca derin bir nefes alıyorum. Doğrusu ona göre tam şah matlık bir hamle. Ancak bana göre beklediğim pek çok meseleye nazaran bu o kadar da ölümcül olamaz. Çünkü, elim hala sağlam ve henüz oyun bitmiş değil.