Satmışım Anasını Dünyanın Şiiri - Gül Ubay

Uçurumun kenarında bile gülebilmeli insan,

Arkasından gelen oklara meydan okumalı..

Hesap vereceği birileri olmadan

Kendi için yaşamalı..

Heytt be! ! demeli..bıktım iki yüzlü riyakarlardan..

Elleri cebinde yağmur altında dolaşmalı,

Boş konserve kutularını tekmelemeli..

Anasını satiim dünyanın diyebilmeli! ! ! ! !

Dudağında serseri bi ıslık...

Boşvermişliğin,vurdumduymazlığın,

Havası olmalı..

Sonrasındaaa...

Küçücük omuzlarında yalnızca simitleri değil,

Hayatın yükünü taşıyan simitçi çocuğun başını okşamalı..

Cebindeki üç beş kuruş meteliğide

Köşedeki üstü başı yırtık şarapçı ihtiyara vermeli..

Bana ne vereceğim parayla alacaksa şarap..

Afiyet olsun..onun keyfine keder..

Hafiflemeli insan..sıyrılmalı günahlarından,

oh bee..artık yeter..

Avazı çıktığı kadar bağırmalı..

Satmışım dünyanın anasınıııı! ! ! !