Satır arasındayım sevgili Şiiri - Poyraz ...

Bir bahar daha geçti üzerimden,
yine sen uğramadan...
Bir ismin kaldı elimde,
bir de gözyaşlarımla ıslanan mektubun.

Gülüşünü unuttuğum gün
dilim, “yaşamak” kelimesini yadırgamaya başladı.
Ne yana baksam seni hatırlatıyor duvarlar,
bir eksik var her yanımda.
ve ben her sabah tamamlamaya çalışıyorum

Bir yemin var içimde,
unuttuğun ellerini tutmuş hâlâ.
Sen gitmiştin,
ama ben hâlâ sana kırgınım,
gidişine değil,
hiç dönmeyeceğini bile bile gülümsemene...

Sokak lambaları kadar yalnızım.
Birileri hep geçiyor altımdan,
ama kimse durup bakmıyor içimdeki karanlığa.
Ben, loş bir şehrin en tenha ışığıyım,
bir bakışınla sönmeye hazır.

Yas tutuyorum;
ya seni kaybetmenin,
ya kendimi seninle öldürmenin..
Hangisi daha acı bilmiyorum,
ama hangisi daha “ben” gibi,
onu çok iyi hissediyorum.

Adın her anıldığında,
bir yanım ölüyor hâlâ.
Çünkü aşkımız dağlarda saklandı,
ovaya inemedi hiç.
İndikçe vuruldum,
kaçtıkça sustun.

Yastığımda bıraktığın gölgeye konuşuyorum her gece,
biliyor musun?
Sesin gitmiyor artık kulağıma,
ama yankın kalıyor içimde.
Senin olmadığın bir zamanda
sana hâlâ sığınmam normal mi ?

Hâlâ teninde unuttuğum bir bahane arıyorum,
geri dönecek gibi değil de,
dönmemiş gibi de değil.
Orada bir yerdesin…
Geçmişle gelecek arasında asılı.
Ve ben...
aranda kalan tek günahım.

Bir şairin satır arasıyım,
okuyan anlamıyor,
seven çözemiyor,
ama yazan...
O beni gözyaşıyla tamamlıyor.