Şathiye (taşlama) Şiiri - Özcan Kurt

ŞATHİYE(Taşlama)

Onur, itibar, pay, lafazan,
İnmezler hiç yüksek makamdan,
Bihaber adaletten haktan,
Kanadın kırıp, elinden eder..

Düştün ki dost suda ki yılan,
Tut biçare an da sarılsan,
Yanılıp da yaparsan sultan,
Ülkenden alıp ilinden eder.

Hal bilmezden olurmu derman?
Aklına bir vasi atayan,
Öte beri kurtulmaz gamdan,
Terkinden atıp dizginden eder...

Zaman değişir döner devran,
Ol adam bellediğin insan,
Yolda azıp, sapak ta kalsan,
Menzilden koyup evinden eder,

Ar, haya duygusu imandan,
Çıkar hayırsız evlat, maldan,
Yarım hekim adamı candan,
Yarım hoca dininden eder.

Suflör fısıldar geri plandan,
Bir nida ki: çıkmıyor halktan,
Tipten koyduk adını kaptan,
Yellesen batıp, denizden eder.

Ne bir gün gördük şu, dünyadan
Ne imanla geçtik sırattan,
Doğduk fırla, ok çıktı yaydan,
Üflesen alıp hedefden eder..

Şimdi sual edem Mevla'dan,
Önce yasak, ödül sonradan,
Zehiri ayırdın da baldan,
Dikene katıp gülünden eder..

Özvecan'ım şathiyem nazdan,
Panel etmiş ne varsa hazdan,
Kamışa üfledim de sazdan,
Çamura itip sesinden eder.
Özvecan