Gel Şiiri - İsmet Bozkurt

Ahu gözlüm son nefesim, sana bâhir sözlerim
Mecnun oldum divaneyim, yollarına düştüm gel
Nar'a döndü taş sarıyor, yâr yüreğim özlerim
Benliğimde yağlı kazan, kaynar oldu piştim gel.

Gönül dediğin yanardağ, bir alevsiz ateştir
Aşk mabedinde putları, kıran keskin güneştir
Özleminle kavrularak, hayal eden bir düştür
Ehl-i kalbe ol girmeye türlü libas biçtim gel.

Bir hüzün patlıyor yine gecenin şerefine
Dolduralım gel de canım yokluğunun kadehine
İster miyim getirseler sandık sandık define
Verdiğin en son kadehte, ecel mey'i içtim gel.

Hoş sohbetlim lebik sözlüm, özü candan dinlerim
Adını ben bundan gayrı, besmeleyle ün’lerim
Dicle olup kıvrım kıvrım, vadilerde inlerim
Ummanlarda atlas biçip, Tuna gibi coştum gel.

Ey sevgili dilfigarım, gece gündüz hayalim
Aşüfte-dil son durağım, işte benim ahvalim
Seher vakti gün doğanda, göster bana cemalin
Gül bahçemde pencereyi, kapıları açtım gel.