Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
beğeniyle okudum güzel şiirinizi, yüreğiniz daim olsun, esenlikler dilerim tam puan + ant.
AKLI ALMIYORDUR AMA ECELİ GELDİ CAMİ DUVARI ARIYOR YOKSA TÜRKÜN ŞANLI TARİHİNİ BİLMEYENMİ VAR ...YÜREĞİNİZE SEVGİLER
YORUMLAYAN:
Erhan GÜL EKLENDİĞİ TARİH:
29.05.2006 - 16:05:26
tebrikler hocam..kutlarım
sevgiler selamlar...
YORUMLAYAN:
Asım KISBET EKLENDİĞİ TARİH:
29.05.2006 - 14:30:18
vatan denilen nadide çiçeğin solmaması için yağmur damlası düşmesse eğer damarlarımızdaki kanla suluyacak şuurdayız BU DİZELERİN İÇİN EYVALLAH DOST
YORUMLAYAN:
Kürşad Buğra EKLENDİĞİ TARİH:
29.05.2006 - 11:57:02
Susuz kalsa bu vatan, sularız kanımızla..
Vesselam...
YORUMLAYAN:
Afiq Ağdami EKLENDİĞİ TARİH:
29.05.2006 - 11:21:31
*Bugün ağlar belki anam şehit oğluna,
Yarın kalkar arslanlar gibi karşına.*
Yüreğiniz hiç susmasın,,,Selamlar,sevgiler AzerbayCAN`dan
YORUMLAYAN:
Yusuf Önder BAHÇECİ EKLENDİĞİ TARİH:
29.05.2006 - 10:49:27
Böyle güzel şiir yazan Kardeşime teşekkürler, selamlar...
YORUMLAYAN:
Ahmet Bektaş EKLENDİĞİ TARİH:
29.05.2006 - 09:57:13
'Cahiller cesur olur' muş.
Kan döken döktüğü kanda boğulsun.
İnşAllah.
YORUMLAYAN:
Betül ÖVÜNÇ EKLENDİĞİ TARİH:
29.05.2006 - 08:51:13
kaç had aşımı cümleye nokta koyduk kanımızla....
kutladım
YALGUZAK
kendine şaşan, hayatı bulamaz.
yaşamı bulur.
ama bu 'yaşam' sürprizlerin inayeti,
kişi sonra şaşkınlıkları sever
ama artık bu yaşam bile değil, yaşamaktır.
iş'in fiil'i
cansın serap hoca
ve gene o,
yaşam'ı yüceltecektir
namına hayatın,
giderek içinde yaşama'nın ...
sevgiler
doğaçlama yorum
Sözünü bil de söyle şaşma kendine,
Cümlene noktayı koyan kanımdır belle
Çarpıcı ifadeler, insanın kanını donduran.
Benliğimizi ne kadar da yitirdik değil mi?
Tebrikler yüreğinizdeki engin sevdaya.
Saygılarımla.
Resim muhteşem içim kıpırdadı heyecanlandım.müzik bir başka şık olmuş.şiir derseniz hepsine taç olmuş.çok güzel serap hocam...
saygı ve muhabbetlerimle...
_____M.Tekeci_____
www.turkedebiyat.net
ilk defa bu tip (duygusallığın dışında) bir şir yazdığını görüyorum ve annemsin diye söylemiyorum ilkler her zaman güzeldir,çok güzel..inşallah devamı da gelir:)))
saygıyla eğildim hocam bu şamar gibi dizelerin önünde
Sözünü bil de söyle şaşma kendine,
Cümlene noktayı koyan kanımdır belle.
............. Kaleminizle son noktayı koymuşsunuz Serap Hanım, bilene.
saygılar yüreğinize.
Mehmet Ali DEMİRCAN.
Türk'ün gücünü, cesaretini ve maneviyatını kısa ve net olarak tanımlayan şiiriniz için kutlarım sizi. Tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta