Şaşkın Yara Şiiri - Hayrettin Geçkin

yaram şaşkın
neresinden kanayacağını bilmiyor

açılıyor kör, kapanıyor sağır
elev alev yangın
su çaresiz, yetişmiyor

kime söylesem, kim anlar
bir kara gece, bir dilsiz çıban
en tatlı acılarda yıkandı bedenim
durulanmıyor

topraksız kaldı, gülü üşüdü içimin
tomurcukları dalsız
yağmurlar almıyor artık
sokaklar gezdirmiyor beni kendinde
güneş ısıtmıyor

ekmek kokusu gibi anamın
unutmaya durduğumda
yakıyor genzimi bir köy türküsü
kuytularda kırlangıçlar yok
uçurumlar beni duymuyor

yaram şaşkın
neresinden kanayacağını bilmiyor
öyle derin
öyle dipsiz
el yetişmiyor
ses gitmiyor