Şaşkın Çakal Şiiri - Gökmen Çebitürk

Yok ülkesinin çok ormanlarında,
Yaşar imiş bir gaip şaşkın çakal.
Kaçışlarında pek mahirce imiş zahir,
Bakışlarında bıçkın çakal...

Döş, diş, kürk, deri...
Tarla, yemiş, bağ, bostan...
Bir engerekmiş tünekten içeri,
El verdiği bigâne dosttan!

Kurt olmak varmış şu âlemde gayri!
Tilki isen hepsinden değerli...
Bir lokmacık leş uğruna,
Postu deldirmeğe değer mi?

Yok ülkesinin çok ormanlarında,
Gezinir durur bir gaip şaşkın çakal.
İsmiyle avcıdır, böğründe domdom,
Cismiyle hem şikâr hemde mundar…

Yok ülkesinin çok ormanlarında,
Yaşar imiş bir gaip şaşkın çakal!