Şaşkın adama Şiiri - Mehmet Yaşar Genç

Zulmet fırtınası, kaplarken göğüm
Gölgelere sordum; ben kimim diye?
Çığlıklar içime atarken düğüm
Sen, ey! Şaşkın adam, Sızlanmak niye?

Sürgünler bekliyor, dağlar ötesi
Tarumar eylemek cümle herkesi
Vurdumduymaz, aymazlıktır neşesi
Yüreğine kendin ettin hediye

Haram bakışlardan güllerin solsa
Bağına, bahçene ayaz, kar dolsa
Dön kendine! Yükün ağır, zor olsa
Doğruyu bul, yüzün çevir eğriye

Yokoldu emanet gör ki; ne ziyan!
Parçalandı masum, kirletildi can
Süfyanın elinden yayılır giryan
Vuslata tutunmak kaldı geriye

Bu kan deryasında boğulan benim
Yerinden, yurdundan koğulan benim
Yıkıntılar üzre doğrulan benim
Ey mukaddes hüzün, bensiz nereye?

Bu kış, kıyameti döndüren Rabbim!
Zalimi zulmünde öldüren Rabbim!
Bozgunu, zaferle güldüren Rabbim!
Dileğimi hoş gör, sunma reddiye.