Şaşkın Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Aşk içinde buldum kendi ruhumu
Unutmuş kendini tutsağı aşkın.
Terkeyleyip beni, almış ahımı
Yorulan kalbimin halleri şaşkın.

Ne dünyanın zevki, ne de tasası
Kendini terketmek aşkın yasası
Bir divane kişi sözün kısası
Mecnun gibi çölde yolları şaşkın.

Ne eylese hiçbir yerde duramaz
Sevdasından başka hayal kuramaz.
Vuslat nasip değil, sine saramaz,
Bomboş kucağında kolları şaşkın.

Efkâr yumağıdır günlerim ayım
Derdin mayasında demlenir huyum
Dikenli güllerin öten kuşuyum
Eğdiğim fidanın dalları şaşkın.

Kendi alemin ce sever se kişi,
Elbet sarpa sarar onun sevişi.
Durmuşoğlu misal, sözün gelişi
Anlatamaz aşkı, dilleri şaşkın.