Şaşıyor İnsan Şiiri - Mecit Aktürk

Zemherî kar'ını sermeye görsün
Sobası soğuksa üşüyor insan
Şeytan şer ağını germeye görsün
Pusulası yoksa düşüyor insan.

Yaktıkça bağrını hüzünden her iz
Fetvâsı hazırdır; "ah çekmek câiz!"
Canlılar içinde en zayıf, âciz;
Haline bir baksa şaşıyor insan.

Muhannet dilinde dinmez âh-u zâr
Umut tükendikçe geceler uzar
Göz kırpmaya görsün yalancı bahar
Gökyüzü berraksa coşuyor insan.

İster tonla olsun ister üç ölçek
Her derde dermânın varlığı gerçek
Dağ çıksa önüne yüceden yüksek
Gafletten uzaksa aşıyor insan!

Karun vazgeçmezken "han" tapusundan
Yunus'lar yontulur kul yapısından
Girse "destûr" deyip sır kapısından
Kalp gözü açıksa pişiyor insan.

Ne mutlu pâk ise "kalp" denen hânen
Akleden zikreder, yükselir mânen
Sıratı geçerken, bil ki, îmânen
Zindeyse, çevikse koşuyor insan.
İnsan bu! Haline şaşıyor insan...