Sabret Gönlüm Şiiri - Mecit Aktürk

Sabret gönlüm, zârı bırak; hüznü gözden silmek gerek
Gayret bekler kulundan Hakk; direnmeyi bilmek gerek

Edeb ile vursun örsün, öfkeni yen dinsin hırsın
Gönül yapmak senin dersin; yolda karar kılmak gerek.

İncinsen de etme sitem, gafil ile olma hemdem
Tevekkül et, söz dinle hem; hep pîr-ü pâk kalmak gerek.

"Dost" bildiğin üzsün varsın, duan, virdin yara sarsın
Niçin böyle çeşm-i zârsın; umut ile dolmak gerek.

Düşsen dahi sıkça dara, her işte bir hikmet ara
Şerri hayra yora yora, tefekküre dalmak gerek

Nefsi ezmek ise maksat, say ki sende hep kabahat
Her bir kabir, gör, nasihat; ölümden ders almak gerek.

Allah(c.c) deyu tekrâr ile, "bir"liğini ikrâr ile
Boyun büküp, ısrâr ile, sır kapısın' çalmak gerek.

Hakk’ı söyle, hep ayandan, korkma seni kınayandan
Kork, Allah’tan korkmayandan; hak üzere ölmek gerek.

Yük oldukça kalbe çile, "lâ havle" çek, sabır dile
Halden bilen bir dost ile, paylaşarak bölmek gerek.

Akan "ömrün" avucundan, düşene bak dil ucundan
Bin bilinmez yön içinden, doğru yolu bulmak gerek.

Vuslat ise şayet murat, kalp kırmamak! Budur sanat!
Aman vermez derde inat, gülümsemek, gülmek gerek.

Göz odur ki Hakk'ı göre, benzemeye bakarköre
Benliğini serip yere, secdelere gelmek gerek.

Farz et ömür gelmiş geçmiş, ecel tene kefen biçmiş
Farkedince, herşey "hiç"miş, ürpererek, solmak gerek.

Bil ki, şeytan sana düşman, uyup ona olma pişman
Hakk’a kulluk, en büyük şân; gerçek mü’min, olmak gerek.
Hakk’a kulluk, en büyük şân; gerçek mü’min, olmak gerek.