Şaşa kalırsın Şiiri - Yusuf Şeker

Şaşa Kalırsın

Derin olur deryan, suyu ısınmaz.
Gün dolanır batmaya, dara kalırsın.
Yüce dağlar, karlı iken aşılmaz;
Boran olur, tipi olur, zora kalırsın.

Sonbaharda gazel olur bağların,
Karla şöhret bulur yüce dağların.
Kış geçince yazda, tozlu yolların
Çamura belenir, şaşa kalırsın.

Çiçeğin selamı baharla başlar,
Filizlenir, büyür türlü ağaçlar.
Öfkeyle yıkılıp sönen ocaklar
Kör olur gider de, şaşa kalırsın.

Sabır ister yolculuk, dertle doludur,
Her yokuşun ardı, umut soludur.
Bir dost elin uzanmazsa koludur,
Yalnız yürürsün de, şaşa kalırsın.

Ay doğarken kararır en dik yamaçlar,
Gece iner, susar kuşlar, ürker ağaçlar.
Bir kıvılcım sönünce büyük ocaklar,
Küller içinde de, şaşa kalırsın.

Nice hayal geçer, düşer akına,
Bir yolcu olursun, yolun yok sonuna.
Kendi yükün çöker omuz yakınına,
Taş olur dilinde, şaşa kalırsın.

16.11.2018
                                      yusuf şeker