Metruk bir duraktır ömür
Geçmişine mührünü basar kanlı bir sancak
İlmek ilmek benliğe örülmüş tutkular
Aklı frenler ancak
Ürküttüğümüz kuşların ahı mıdır acep bu
Hep hüznün eşkalini çizer gecenin elleri
Yitik beratı verilir içimizdeki izdihamın
Ve üşütür hiçliğin yelleri
Sofistik bir tınıda
Aklın alfabesini unutturur imlasız şüpheler
Elde kalır ışığı ezilmiş sübyan bir karanlık
Yıkımların o tozlu gürültüsünde
En çok ıskalanan noktadır insanlık
Tabirsiz rüyaları kör eder o an
Unutuşun gözlerindeki tümleyici bakışlar
Köpüklerini sakladıkça feveran eder
Suların koynundaki firari akışlar
Telkinsiz bir yemin gibi
Gecenin duvağını açarken kızıl çengiler
Endamını yitirir gömülü döngülerin gizleri
Çözülünce toprağın lâl dili
İfşa olur ruhumuzdaki ısırık izleri . . .
Kayıt Tarihi : 13.1.2023 18:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zihni bir depremin artçı sarsıntısının ardından . . .
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!