Sarpa sarmış kapkaranlık bir akşam

Sarpa sarmış kapkaranlık bir akşam
Günü öğüten
İçi öldüren bir karamsarlık sancısı
Bu şafakta sökecek
Bende göreceğim elbet
Kir pas içinde olsa da düşlerim
Çıkarıp parlatmak gerek
Parlatırsam içimin düşlerini
Yürekleri olmayan müsfettelerin
Gözleri kamaşır boyut değiştiresi gelir

Sarpa sarmış ay ışığı bir akşam
Açarken çiçekleri ıhlamurların
Kokusunu dağıtırken yeryüzüne
Beni sarhoş ederdi
Ellerimde zindanın bağladığı zincirler
Nefes almamı engelleyebilir miydi ki sanki
Pas koksa da kainat
Bir gün ışıldayacaktı elbet

Sarpa sarmış sapsarı bir gündüzde
Tren raylarında tehlikeli oyunlar oynardık
Çivileri koyup ray üstüne
Küçük zülfikarlar yapardık
Şeytanların gücüne giderdi belki
Bunu bize böbürlenmeden önce düşünecekti
Kibrit çöpünden evler yaparken
İllaki bir ışık isterdim ortasında
Evim gibi
Annem gibi
Kardeşim gibi sıcak olsun diye
Leğende yıkanmak zorundaydı
Gecekondu insanı
Jakuzi falan bilinmezdi o zamanlar daha
Bilinse de şimdi bize hala bir yararı yoktu
En azında bizim oralarda

Sarpa sarmış garip evinde
Mermerde mutfak en lükstü
Kime ne mezar taşı olan

Not: Şiir dağınıktır toplamaya çalışmayın