Sarmaşıklı eve son kez
ve son kez bakarken
içimden bir kelebek kaçmaya
can atarken ağladım
Yavaş yavaş sarıldığını
naifçe etrafının örüldüğünü
bile bile son kez ve son kez
Damarlarımı bir mıknatısın çekişi
beynime acımasızca vuran bir çekici
ukalaca hissettim
hissederken ağladım
Ne büyüdüm, ne aşık oldum
baka baka soldum
o evin hayalinde son kez
ve son kez bakarken
(30 Kasım 2005)
Ahmet ÖztürkKayıt Tarihi : 7.3.2006 00:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!