Şarkılarla gelen aşkın izdüşümü

Hepimiz birer noktayız evrende,
Çoğumuz başkalarının noktalarıyla birleşiyor,
Bir yerden bir yere uzanan doğrular oluyoruz.
Bakışıyor yıldızlarla doğrular,
Kamaşıyor gözlerim.

‘’Ah bu şarkıların gözü kör olsun.’’

Nostaljik takıntılarıdır aşkın,
Hüzünlü aşk nameleri.
Zamanı, sınırı belirsiz koğuş nöbeti akşam sancılarının.

‘’ Kimse suçlu değil aslında.’’

Bazılarımızın özürlü tavırlarıyla yıkıldı duvarlarım.
Çoğalan anaç doğurganlığında
Nazlı nazlı salındı kadınlar
Her birimiz birini arzuladı ardından.
Kötümserlik sancılarıyla yeni doğumlara gebeydi hayat.
Kavuşan noktalara düşüverdi gölgem.

Sonra anlaşılmazlığıyla kaldı sevdalar,
Bütün kadınlar ince çorap giyerler.

‘’ Namus belasına gardaş kıydığımız can bizim.’’

Söyledikçe kin kusturdu sözcükler
Yandık, yaralandık bu yüzden.
En ufak tebessüme yenildik hiç istemeden.
Çarmıhında serüvenlerin,
İnsancıl özlemlerimizle birleşiverdik yeniden.

‘’Seher vakti bir güzele vuruldum.’’

Çember daralıyordu,
Darağacında sallanıyordu gönüller.
Kaçamak zamanlar düşünüyordu adamlar,
Hep aynı yüzleşmelere gebeydi hayat,
Duvarlarına sürünerek ayakta kaldım.

‘’ O kadar sevdim ki resmini.’’

Aşkın resmigeçidiydi fotoğraf karelerinde asılı duran bakışlar.
Edilen yeminler, alınan karalar tutulamadı,
Kime sorsam sevda yüklüydü,
Ve ağlamaya yüklüydü nisanda bulutlar.

‘’Yağmayın yollarıma kar taneleri.’’

Her baharın ardından mutlaka yaz gelir,
Bağ bozumu gelir ardından,
Hasat zamanı gelir.
Ve miladıdır yitirilen aşkların
Yeni serüvenlerin başlangıçları.
Kış mevsimi beyazında arınmış görünürdü gözüme,
Kalkanlarım delinince, mızrakların saplandı kaldı gönlüme,
Kış bitti bahar geldi yeniden,
Sıkıldım artık bu kısırmı kısır döngülerden.

Her yeni yeşilinde yeni hayatların,
Enayi biçimleniyor hayat.
Yaban atları gibi güçlü koşuyorum,
Aşkın üzerine bende ihanetle atlıyorum.
Ve işte sende,
Böyle dilsiz, dalsız, yabancı kalıverdin
Zamanın değirmeninde.
İzin kaldı muhakkak, fakat
Yalan kadardı yaktığın ormanlar.