Şark Köşesi Şiiri - Hüdayi Azbay

Siyah bir örtünün altında baba
Bir sonraki aydınlığı adımlar
Sığmayınca yürek düşen girdaba
Ağıtlara umut sarar kadınlar
Siyah bir örtünün altında baba

Soğuk bir yalnızlık bir ılık rüzgar
Dokunur usulca kara toprağa
Dökülür hüznümle yoğrulan efkar
Kan tutmuş böğrümden kaçsam ırağa
Soğuk bir yalnızlık bir ılık rüzgar

Her soluk her vakit tutku ve derviş
Kalbinde bin feryat gözlerinde nem
Araf da ömrümü kederle karmış
Kaderden payına düşünce annem
Her soluk her vakit tutku ve derviş

Kapanmış perdeler görünmez asıl
Ölümden ötesi nevbahar mıdır
Yaşamak alemde en zorlu fasıl
Yaşamdan daha zor ölüm var mıdır
Kapanmış perdeler görünmez asıl

Çözülmez kördüğüm her şey muamma
Günler bitmek bilmez yıllar kısalmış
Mesafeler uzun alıştık amma
Ömürden ölüme yollar kısalmış
Çözülmez kördüğüm her şey muamma

Üflemiş sırrından Mevla insana
İlime irfana hikmete dair
Her şeye mihenktir vursan vicdana
Ve vicdan düşünce yıkılır şehir
Üflemiş sırrından Mevla insana

Hikmetin sırrına dertli bilgeler
İbretle alemin seyrine dalar
Dalkavuklar yeni yetme köleler
Kralların kirli tacını yalar
Hikmetin sırrına dertli bilgeler

Hacer'in gönlünden fışkıran zemzem
Islatır kurbanın dudaklarını
Yalnız ateşiyle yıkar cehennem
Nasırlı kalplerin günahlarını
Hacer'in gönlünden fışkıran zemzem

Sahipsiz insanlık, bir dipsiz mezar
Yazılmış besteler kan lekesiyle
Ey kutlu irade rahmetine sar
Yükselsin umutlar ezan sesiyle
Sahipsiz insanlık, bir dipsiz mezar

Sonsuz bir ufuğa serili yorgan
Üstünde vahamet yoğurur şarkta
Masumun böğrüne çekilen urgan
Külünden yiğitler doğurur şarkta
Sonsuz bir ufuğa serilir yorgan

Alemi yakar da zalimin zehri
Bir tohum tadar da vuslata yürür
Duanın içine koymuş panzehri
Bin başak yetişir güneşi görür...