Sarılmak Gibi Şiiri - Necdet Ucuzova

Bu sarılmak gibi.
Bir kış akşamında buğulu camlar arkasında,
Kar tanelerinin süzülüşünü izlerken,
Her birine senin adını vermek gibi.
Duyulmasını istemediğin bir sır gibi,
En derinlerine sakladığın.
Sıcak bir öpüş,
Yüzümden öptüğü gibi zamanın.
Hep izi kalan ateş yarası gibi.
Bu sarılmak gibi.
Yüzüne bakıp adını söylemekten utandığım.
Bu yarın gibi umut dolu,
Dün gibi anı.
Bu sensin bir sarılmaktan öte.
Gerçek ama hayale yakın bir rüya gibi.