Sarıkamış destanı Şiiri - Rafet Kartal

SARIKAMIŞ DESTANI

Yıl bin dokuz yüz on dört, hesap yanlış hesaptı.
Bilinmez mi? dağda kar, amansız bir kasaptı.
Paşa denen gafilin, gördüğü hep seraptı.
Paşa ki ne paşaymış, aklı fikri kudurmuş.
Doksan bin Mehmetçiği, karla buzla yudurmuş.

Postal yok ayaklarda, ayakta ki yemeni.
Yeter mi sandın gafil, kuru kuru temenni.
Akıl mühimmat gerek, yetmez imiş temenni.
Paşa ki ne paşaymış, aklı fikri kudurmuş.
Doksan bin Mehmetçiği, karla buzla yudurmuş.

Moskof tan daha beter, zemherinin soğuğu.
Yok ki dağda girilsin, bir ağacın kovuğu.
Ne müthiş tipidir ki, donduruyor soluğu.
Paşa ki ne paşaymış, aklı fikri kudurmuş.
Doksan bin Mehmetçiği, karla buzla yudurmuş

Giden doksan bin candı, giden civan fidandı.
Sızlamaz mı? Vicdanı, onları nasıl saldı.
Hangi beyinsiz lerin, yalan sözüne kandı.
Paşa ki ne paşaymış, aklı fikri kudurmuş.
Doksan bin Mehmetçiği, karla buzla yudurmuş.

Akıl tutulması bu, başka izahı var mı?
Tüccar bile düşünür, bir iş kâr mı zarar mı?
Bu adama ne deyim, oynadığı kumar mı?
Demek ki oynamış bu, aklı fikri kudurmuş.
Doksan bin Mehmetçiği, karla buzla yudurnuş.

Şahadet şerbetini, içti aziz mehmedim.
Bak cenneti alaya, uçup gitti mehmedim.
Geride kalanları, ağıt yaktı mehmedim.
Paşa ki ne paşaymış, aklı fikri kudurmuş.
Doksan bin Mehmetçiği, karla buzla yudurmuş.