Sarıkamış üstünde beyaz bir ölüm,
Bile bile donmak zulümdür zulüm,
Aç, sefil, yürüyor morarmış beden;
“Ah” bile demeden soluyor gülüm.
Düşman ateşiyle yanıyordu kar,
Donmuş bedenlerden oluşmuş duvar,
Kaputsuz, ceketsiz saçlarda kehle,
Sefalet, ölümden soğuk canavar.
Yaşları on yedi, on sekiz daha.
Bilinmez kaç kişi varır sabaha,
Kopan bacağıyla donan eliyle
Yalvarır korkusuz dille Allah’a.
Susmuyor gökte ki ak makineli,
Tekbir getiriyor kurumuş dili,
Öpmen gerekmez mi demir namluya
Donarak yapışmış mübarek eli.
Allahuekber ’de olup biteni,
Anlatan olmadı buz tutmuş teni.
Doğayla savaşı kaybetti asker
Üstüne yapışmış yazlık keteni.
Dünya seslerini sessiz dinledi,
Her şehidin kendi idi şahidi
Coşari gönlüne gömdü minnetle
Tarihe mal olmuş onca şehidi!
20.01.2015 Samsun
Kayıt Tarihi : 20.1.2015 07:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!