ceketi avrupaiydi, sıralı sarı düğmeleri köreltirdi güneşi bile
ve general görünüşü verirdi dedeme. daha yakışıklı yapar,
daha bir ciddi gösterirdi onu. ve o, sakalını kısacık kırpar,
uyum içinde olmaya çalışırdı hep havalı ceketinin ahengiyle.
onu kim bilir nerden almıştı, ya torunlarından arda kalmıştı,
ya da bir bağıştı bu ceket, dünya görmüş bulgarların birinden,
dedemi türk olarak tanıyan, türk olarak bilen, onun için seven.
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta