Sarı zamanlar Şiiri - Serdar Özkan

Annem bu sabah; "Gönlün mü hasta? " dedi.
Otuz beş yıllık ömrüm bir söze sığdı da, ben "Evet" diyemedim.

Yılların birikimi var içimde.
Bir duygu karmaşası, tarifsiz bir zihin bunalımı.
Bir kalabalıkta, annesinin elini kaybetmiş bir çocuk telaşı.
Yalnızlığın katıksız hâlini bilir misiniz?

Bir yerlerden kopamamayı,
kendini başka yerelere ait hissedememeyi,
başı kırlaşmış yıllara,
büyük puntolarla not düşmekten başka bir şey yapamamayı.
Ağır hatıralara,
tarifsiz duygulara, derin bir özlem duymayı...
Hayattan hiçbir şey beklememek nedir bilir misiniz?

Siz hiç;
sevdanızı,
umutlarınızı,
gelecek güzel günlere olan inancınızı...

Bir İstanbul akşamında,
ufuklardan süzülen bir martının kanadında,
dalgalı denizlere gömdünüz mü?