Sarı bir uçurtma görüyorum ufuklarda,
Peşinden hırsla koşan çocuklar,
Yağmurla beraber ağlayan insanlar.
Görüyorum hepsini, umursamadan.
Tek yaralı kuşun ben olduğunu sanırken,
Görüyorum hüngür hüngür ağlayanları.
Uçuruma savrulan hayatları,
Görüyorum, nefretle bakanları.
Ruhumun kan akıttığı zaman,
Gökyüzünün sessizliği bozduğu andır.
Kara şimşekler minik bedenleri korkuttuğu zaman,
Son gülün de solduğu andır.
Yorgunluk çökünce bedenime,
Son söz de çıkınca dudaklarımdan,
Duygularımın saklandığı anda,
Ölümün kapımı çaldığı andır.
Ey kara gökler! Duy sesimi.
Duy şu fani sevgilini!
Uçup gidecek bu diyarlardan...
Sustur sende son şimşeğini.
Kayıt Tarihi : 12.12.2020 19:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı çalışmalar ve hayırlı sınavlar dilerim.
Güneşli aydınlık bir gün
Hayatın ne getireceği belli olmaz
Hava birden değişebilir
Ölen ölmez öldürür
Ara ki bulasın öldürdü bizi ve toprakla oldu
Bize ne olacak ölecek öleceğine yanarken
Şairin şiirinin altına şiirle cevap verilmez. İyi ya da kötü yorum yazılır
TÜM YORUMLAR (11)