Sarı Karga Şiiri - Werner Ostendorff

Ondokuz yıl geride kalırken arkama bakınca
Yaşadıklarımdan öğrendim birşeyler zannımca
Pek çok insan tanıdım bir kısmı arkadaşım oldu
Fakat dostlarımı saysam devede karınca

Onlara sonsuz sadakatleri için minnettarım
Bazıları gerçekten de benim ikinci yarım
Diğer herşeyi kendim yapabilirim belki ama
Maalesef insan kalmak için onlara muhtacım

Kimi her gün konuşur kendini belli eder
Kimi yıllar sonra bir sıcak telefon eder
Beni ayakta tutmak için varlığınız bile yeter
Ahmet kardeşiniz hepinize teşekkür eder

Bugün sanki kederli gibiyim ciğerim nefessiz
Normal insanlara göre yüzüm fazla hissiz
Neden bu gözler bu kadar donuk bilinmez
Ama galiba sebebi hastalığımınki kadar belirsiz

Çok nadir ele geçirilirim duygular tarafından
Ve o zaman hata yaparım mantık bakımından
Ama en beterini unutamayacağım sanırım
Ne bekledim Parisli bir moda tasarımcısından?