SARI KARANFİL
kaybolduğunda gözlerin gözlerimden,
ve de siluetin çeşme başından,
dar geldi şehir ve dar geldi yüreğim,
hasretinin ateşine daha ilk dakikadan…
biraz uğultu, biraz gözyaşı, biraz da sızı,
hepsi yerli yerinde ruhumun.
yıllarca törpülediler izlerini,
bir fahişenin umursamazlığıyla.
sonra küçük isyanlar çıktı bedenimde.
artık kulaklarım ağar işitiyor.
saçlarımda eskisi kadar siyah değil.
içinde olmadığın rüyalar görüyorum.
bu buz gibi ağustos sabahında,
belirdi siluetin çeşme başında.
talihsiz bir aşkın artıkları sen ve ben,
şimdi el ele oturmaktayız bu bankta.
bir şeyler olmalıydı elbet,
alaca karanlığında kalbimin.
ama hiçbir şey olmadı bella…
yani hiç… hiçbir şey çok yorgunum…
Tunceli 2010
Mustafa DuruKayıt Tarihi : 28.5.2010 01:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ruhumda kalan yokluğunun vurgunu..
umarsamadılr..ben hsretinden yanarken..
yıllar geçti...sen düşümde..
sarı karanfil..
hadi aydınlat ışığınla..bu alacakaranlığı...
düşlerimde.
yorgunum...sarı karanfil..
selamlarımla
ANT.10
TÜM YORUMLAR (5)