Sarı Kağıt Şiiri - Murat Tuğci

Hiç ayırmazdım göğsüm üzerinden
Neler taşırdı benliğimden
Geç döndüm dün gece seyirden
Unutmuşum…
Anladım ki unutmuşum gece dürülürken,
Unutmuşum çantamı!
İçinde bir dolu sarı vardı
En hası da saman sarısı
Kendiliğinden sarı
Dost olmuştum onlarla
Yoldaş olmuştum her bir parçayla
Hepsi kendinden sarı
Barış imzalamıştım onlarla
Yaralarımı saralı!
Önce bembeyazı denedim
Çizgisiz olanını
Lekesiz…
Olmadı beceremedim!
Sonra çizgiliye geçtim
İçimde ne varsa hizaya getirdim
İki çizgi arasına
Hasretin bir satır arkasına!
Ne var ki yine beceremedim
Yine diyemedim
Hepsini buruşturup birbirine geçirdim
Sonrası…
Zaman sarısı!
Kendinden sapsarı
Dost olduydum onlarla
Yaram sarılalı!
Şimdi inceden sızlıyor
Kabuklarım kanıyor
Canım yanıyor onları unutalı
Orada başıboş bırakalı!