Sarı Işıklı Sokak Lambaları

Ağaçlar şiir okuyor, hafif bir rüzgarın eşliğinde...
Sarı ışıklı sokak lambalarının altında, bir sokak kadar sakin.
Gölgem, boyumdan asi.
Karanlıklar daha bir dertli bu gece.
Sadece ayak seslerim yankılanıyor sokakta
Ve meraklı bir kedinin bakışları.
Her şey var bu gece,
Yalnızlık, karanlık, hüzün, rüzgar, hasret,
Farkında mısın? Bir sen yoksun yanımda,
Ne kadar acı değil mi?
Kim bilir nerede şu koca geceye merhaba dedin,
Söyle neredesin, ne kadar uzaktasın?
Kaç şehir var aramızda? Kaç türkü söylendi ayrılığımıza?
Yazdığım mektupları hiç okumadın mı?
Bir cevabı çok gördün, belli ki...
Bu da böyle olsun be sevdiğim.
Zaman her şeyi unutturur... vefasızlığınıda.

Yağmurlar şakağıma dokunduruyor, her bir damlasını...
Her bir yıldıza senin güzelliğini ekiyorum,
Bir dahaki gece yıldızlarla tamamlıyorum hasretimi,
Bu dualarım sana, ırak düşmüş bütün aşklara,
Ahh! ... Ne olurdu anlasaydın, en baştan.
Kurtarmak çok zor şimdi, sessizce tükenen gençliğimi.
Bir köşede sızmış, büyük bir şehri bıraktın arkanda,
Ben bekçisiydim o şehrin... o şehir benim yüreğimdi.
Her sabah açıyordum pencerelerini,
Her an gelecekmişsin gibi karanfilleri öğütlüyordum.
Ama yeter dedim gün geldi,
Ne yüreğimde akan kan, ne derman kaldı...
Sen gelene kadar,
Kapattım bütün vücudumu, en ufak ışığa bile yer yok,
Karanlıkları yaşayacağım, en uzun günlerde bile.
Ne zaman dönersen, o zaman yaşarım yeniden,

Ağaçların rüzgarla okuduğu şiir ve yağmurdur gözlerimdan akan yaşlar...
Bir de, sarı ışıklı sokak lambalarının altında, bir sokak kadar sakin ben...
Seni bekliyorum! ...

Selman Faris KARAKÖSE
(16.11.2002 - İstanbul)