Geçerken bir yol kenarında.
Açmış Anadolu Bozkırında.
Kendisi Beyaz,ortası Sarı tonlarında.
Bir incelik,bir zerafet var,yapraklarında.
Sen ne kadar da mahsun bir çiçeksin.
Bu Bozkırda bu Çölde bitersin.
Uçsuz,buçaksız Bozkıra inat edersin.
Baktım.Sen Afrodit,ten de güzelsin.
Eğildim,kokladım,çiçeklerin hası.
Aradım,bulamadım.Yok hatası.
Varmı? acaba? Bozkırda akrabası.
Bu eşsiz güzelliğin bir kopyası.
Onsuz bir yıl geçti.Acı kırda.
Bir yaz,bir kış geçti,Bozkırda.
Acaba aynı yerdemi? yol kenarında.
Aradım yok açan çiçekler arasında.
Dünya yıkıldıda altındamı kaldın?
Daha bir yıl geçmeden sarardın soldun.
Bir koparan mı oldu? canından oldun.
Şaka yapar gibi ortadan kayboldun..
Kayıt Tarihi : 7.4.2011 15:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair kırda gezerken rastladığı,çok beğendiği bir dağ çiçeğine karşı duygularını gizleyememiş,ona karşı hislerini dile getirmiştir.

TÜM YORUMLAR (1)